ترشح  هورمونی از بافت چربی مغز استخوان که به سلامت بدن کمک می کند

سه ژوئیه 2014- تحقیقات جدید نشان می دهد چربی مغز استخوان نه تنها برای مزه دار شدن  سوپ مفید است بلکه فواید بی نظیری برای سلامتی  افراد دارد. محققان  دریافتند  که در رژیم هایی که محدودیت کالری اساس آن است 

بر اساس تحقیقات  دانشمندان  دانشگاه  میشیگان بافت چربی درون مغز استخوان یک منبع قابل توجه از هورمون ادیپونکتین است، این هورمون به حفظ حساسیت به انسولین و شکستن چربیها کمک می کند و ارتباط آن با کاهش خطر بیماری قلبی عروقی، دیابت وسرطان مرتبط با چاقی قبلاً کشف شده است.

نتایج این تحقیق بصورت  آنلاین درمجله ی Cell Metabolismمنتشر گردید. بافت چربی مغز استخوان بر اساس دلایل مستند درمطالعات  با کاهش توده ی استخوانی و افزایش خطر شکستگی و پوکی استخوان درارتباط است، با این حال در مطالعه ی اخیر (که بروی  افراد  مبتلا به بی اشتهایی، بیماران تحت شیمی درمانی و خرگوش و موش انجام شد) مشخص گردید این نوع  از چربی ممکن است علاوه بر اثرات منفی بهداشتی  که در بالا ذکر شد، دارای  فوایدی  باشد.

 پرفسور MacDougaldنویسنده ی ارشد  این مقاله  می گوید: این یافته ها بسیار مهمند  زیرا ما دریافتیم بافت ادیپوز در مغز استخوان  دارای  نفش مثبت و محافظتی است و بروی  عملکرد های  تطبیقی خارج از بافت  استخوانی  تأثیر می گذارد.

 پرفسور Schellerدستیار این تحقیق می گوید: ما می دانیم  که کمبود  آدیپونکتین با مشکلات  سلامتی متعدد در ارتباط است یافته های ما نشان می دهد که چربی درون مغز استخوان یک منبع  مهم از آدیپونکتین و سایر پروتئین هایی است  که هنوز مشخص نشده اند.

محققان مدتهای طولانی است که به بررسی بافت  چربی برای درک بهتر ارتباط چاقی و بیماریهای مختلف پرداخته اند. یکی از ارتباطات احتمالی در این مورد ادیپونکتین است، هورمونی که توسط بافت چربی تولید می شود و به حفظ عملکرد انسولین کمک می کند. غلظت بالای ادیپونکتین با کاهش خط ابتلا به دیابت و بیماری  قلبی عروقی مرتبط می باشد. در افراد چاق  مقدار ادیپونکتین  به حداقل مقدار آن می رسد ( افزایش بالقوه ی خطر ابتلا به چنین بیماریهایی)، این در حالیست که در افراد لاغر مقادیر زیادی  ادیپونکتین وجود دارد.

یک سوال مهم این است که اگر ادیپونکتین توسط بافت چربی تولید می شود چرا هنگامیکه از مقدار چربی بدن کاسته می شود  ترشح این هورمون افزایش می یابد؟

محدودیت در درک این پارادوکس به دلیل تمرکز تحقیقات  قبلی بروی بافت های چربی سفید محیطی  بود که به عنوان تنها منبع تولید ادیپونکتین درنظر گرفته می شد.

یافته های  محققین  نشان می دهد که هم بافت چربی موجود در مغز استخوان و هم ادیپونکتین درافراد  مبتلا به آنورکس یا بی اشتهایی، بیماران تحت شیمی درمانی یا اشعه درمانی برای سرطان  تخمدان و آندومتر افزایش می یابد.

سپس محققین  درمطالعه  بروی موشها نشان دادند چه اتفاقاتی  در بدن  پس از ممانعت  از تشکیل چربی در مغز استخوان می افتد  و همچنین آنها دریافتند  بین بافت چربی موجود در مغز استخوان  و ادیپونکتین  رابطه ای  وجود دارد.  این ارتباط نشاندهنده ی تأثیرات بافت چربی مغز استخوان  بر سایر بخش های بجز استخوان است (تأثیراتی فراتر از استخوان).

پرفسور Cawthornمی گوید: بطور سنتی، بافت چربی مغز استخوان به دلیل ارتباط آن با کاهش  توده ی استخوانی شهرت بدی داشته است اما در حال حاضر متوجه شدیم  که بافت  چربی در مغز استخوان تأثیراتی فراتر از استخوان  دارد و مانند  یک عضو  درون ریز بروی  سوخت وساز  بدن تأثیر می گذارد، این یافته ها واقعاً دانسته های ما را در مورد بافت چربی مغز استخوان و مکانیزم هایی که بر مقدار ادیپونکتین درحال گردش  در خون  تأثیر می گذارد زیر سوال برد. این نتایج شروعی بر تحقیقات بیشتر برای درک بهتر این  روابط و پیامدهای آن است.

منبع:www.sciencedaily.com/releases/2014/07/140703125216.htm